Trzy formy rehabilitacji – społeczna, lecznicza i psychologiczna

Rehabilitacja jest niewątpliwie jedną z najlepszych metod włączania osób niepełnosprawnych w życie społeczne. Celem rehabilitacji jest umożliwienie jak najlepszego poziomu funkcjonowania. Wykonywanie codziennych czynności, aktywność zawodowa, są celami rehabilitacji. Ponadto zaliczamy do nich także osiągnięcie takiej samej jakości życia, jaką mają inni członkowie społeczeństwa.  Warto zwrócić uwagę także na integrację, czyli zaakceptowanie niepełnosprawnych przez społeczeństwo i uznanie ich praw do normalnego życia. Na problemy niepełnosprawnych należy patrzeć holistycznie – tylko wtedy można osiągnąć zamierzone cele. Do podejmowania działań zobowiązane są placówki świadczące usługi edukacyjne bądź szkoleniowe. W procesie rehabilitacji można wyróżnić trzy podstawowe kierunki: leczniczy, psychologiczny i społeczny.

Rehabilitacja lecznicza (medyczna) to proces, w którym wykorzystywane są środki mające na celu usprawnienie organizmu. Ma ona zapobiegać pogłębianiu się niepełnosprawności. Główne metody stosowane w rehabilitacji leczniczej: to fizjoterapia i fizykoterapia.  Zabiegi lecznicze wykonywane są prze specjalistów zgodnie z zaleceniami lekarza.

Niepełnosprawność bywa również przyczyną problemów psychologicznych, a rozwiązywaniu ich ma służyć rehabilitacja psychologiczna. Rozwija ona przede wszystkim cechy osobowości, które pomagają w uczestniczeniu we wszystkich sferach życia społecznego. Ten typ rehabilitacji jest zadaniem psychologa, który pomaga w kształtowaniu poczucia własnej wartości, pozytywnej tożsamości. Podczas terapii wspólnie z pacjentem ustala jego cele życiowe i motywuje do realizacji (tzw. aktywna postawa wobec rehabilitacji). Terapia psychologiczna może być prowadzona indywidualnie lub grupowo. Należy pamiętać, że często pomocy psychologa mogą potrzebować członkowie rodziny osoby niepełnosprawnej.

Powszechnie wiadomo, że niepełnosprawność utrudnia życie społeczne. Często uniemożliwia udział w wydarzeniach o charakterze towarzyskim, kulturalnym, bądź rekreacyjnym. Jednak społeczność człowieka to przede wszystkim życie rodzinne i spełnianie w nim ról takich jak rola matki, bądź ojca. Zniesienie barier w środowisku społecznym i fizycznym to cel rehabilitacji społecznej. Jest to część ogólnego procesu rehabilitacji.

Proces rehabilitacji, aby był skuteczny – powinien być realizowany całościowo. Ważne jest holistyczne ujęcie problemów człowieka niepełnosprawnego.

Bibliografia:

  1. Majewski, C. Miżejewski, W. Sobczak, Gmina a niepełnosprawność. Podręcznik dla samorządów gminnych z zakresu aktywizacji zawodowej i rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych., Krajowa Izba Gospodarczo-Rehabilitacyjna, Warszawa 2007

Post Author: Daria Bienias